Ahmed KAYMAK

Tabi ki kendisine bu sözleri söyleten saik, doktor olmasından ziyade, marjinal fikirlere sahip olması ve sisteme olan kızgınlığındandı.
Oturup şu Ankara Üniversitesi Eczanesinde 4 kişinin ölümüyle sonuçlanan olayı yazmak istedim. Hani olay geçti ama şöyle bir hatırlayın.

26-06-2016 saat 10: oo sularında gerçekleşen olayda bir eczacı teknisyenin 4 arkadaşını katletmesi A.Ü Cebeci Tıp Fakültesi tarafından “eczacı arkadaşların arasında bir anlaşmazlık” olarak geçiştirilse de sorun ilaç rantları ve usulsüz kırmızı reçete gibi nedenlerle olduğunu mu yazsam?

Şimdi neresinden tutalım?
Doktorların, hastane satınalmacılarının ilaç firmalarından aldığı komisyon u mu yazsam?
Sonra AB ve USA da yasaklanan ilaçların, fakülte hastahanelerinde insanları kobay olarak kullanıp, leblebi gibi yutturulduğunu mu yazsam?
Yoksa sağlık bakanlığının “rüşvet” ve “bahşiş “i önlemek gibi gözükse de bu mamayı ( Pardon yine klavyem sürçtü) bu nemayı tek elde toplayıp, döner sermaye gibi işletmesini mi?

Ki bunu da vatandaşın ve milletin iyiliği adına yaptığını mı yazsam?
Eskiden hastahaneler çok yoğun ve kalabalıktı çünkü hastahaneye gidince hiçbir ücret alınmıyor. Fakat, uzun süre ilaç kuyruklarında bekleniyordu.

Evet, şimdi bunlar kalktı. Hiçbirini göremiyoruz.

Göremeyiz çünkü artık insanlar epey ağır hasta olmayınca öyle hastahnelere falan koşturmuyor.
Yani;
“Doktora gerek yok ben kendi başıma ölürüm” diyor.
Yalnız ben en çok şunu takdir, sistem ücretsiz gibi görünüyor ama halk eczanede soyuluyor. Eczane sistemin değnekçisi olmuş.

Ha unutmadan Acil servislere başvuru neden bu kadar çok?
Ücretsiz de onun için. Ne kadar göz ardı etsek de halkımız şark kurnazıdır.

Uzun vade de değil de günlük kurnazlıkları sever. Bunu da en iyi bizi idare edenler bilir.

Bunun yanında hiç şaşırmaz mısınız? Hastalık çıkar ertesi gün ilacı bulunur. Önce hastalık laboratuvarda geliştirilir. İlacı hazırlanır yan etkiler falan az gelişmiş ve Afrika ülkelerinde denenir.

Aslında uygulanan bir nevi Biyolojik savaştır.

Sonra ver hapı yutsun.
Ne “halt” pardon ne “rant” ama
Sonra ilaç dağıtıcısı mümessil (Reprezant) arkadaşlar aklıma geldi, Günlük o kadar kat edilen yol, dökülen diller, uzaktan bakınca cicili bicili takım elbise içinde “tatlı iş” gibi görünen, kelle koltukta seyahatler. Bir noktada uzatılan sohbetin, kayıp zamanını, aşırı hız yaparak kapatabilme gayreti.

Akabinde kazalar, kazalar, bunu mu yazsam?

Neyse ; “Son Kişot sana mı düştü bunları yazmak”
Dedim aklıma doktor arkadaşımın “Vatan kurtaran Şaban” hikayesi geldi, güldüm geçtim tüm ağlanacaklara.

Bir tıp bayramını daha geride bırakırken, Hastalıklı bir sağlık sisteminde sağlıcakla kalın emi.