Beştepe'deki adli yıl açılışına barolardan boykot

İstanbul, İzmir, Muğla, Antalya, Adana, Aydın, Ordu, Bursa ve Van baroları, Yargıtay Başkanlığı’nın 2019-2020 ‘adli yıl’ açılış töreninin Beştepe’deki Cumhurbaşkanlığı sarayında yapılmasını boykot ederek 2 Eylül’deki törene katılmayacaklarını açıkladı.

Yeni ‘adli yıl’ açılışı ile ilgili Yargıtay Başkanlığı’na ilk tepki İzmir Barosu’ndan gelmiş, baro başkanı Özkan Yücel, Yargıtay’ın davetine verdiği ret yanıtında “Halkın zerre kadar güven duymadığı bir yargı sisteminin parçası olmamak için sizlerin de ‘kendinizi özgürleştirmenizi’ temenni ederiz” demişti.

İstanbul Barosu’ndan yapılan açıklamada da şöyle dendi:

“Yargının kurucu unsuru olan savunmanın meslek örgütü olarak, yeni bir yargı yılının açılışına katılmaktan kıvanç duyabilirdik. Ancak bu toplantının Cumhurbaşkanlığı Kongre ve Kültür Merkezinde yapılacak olması, demokrasi, hukuk ve adalet adına bildiğimiz bütün öğretilerin reddi anlamına geleceğinden, davetinize icabet etmemiz mümkün olmayacaktır.”

İstanbul Barosu Başkanı Avukat Mehmet Durakoğlu imzasıyla yayımlanan ret yanıtı yazısı “Tarihe not düşmek adına Başkanlığınızın takdirlerine sunarız” ifadeleriyle bitti. Cevap yazısının bir kısmı şöyle: “Tarihinin en ağır krizini yaşamakta olan yargının, bu bunalıma neden ve nasıl geldiğini tartışıp, çözümlerini de birlikte aramak için çok uygun bir olanağın bu nedenle tüketilmiş olması nedeniyle üzgünüz. İstanbul Barosu olarak adalet arayışımızdan hiçbir zaman vazgeçmeyeceğiz. Bu arayışın en temel göstergesi olan yargı bağımsızlığını güçlendirip pekiştirecek içtenlikli adımlar atılması gerekirken, yürütmenin mekanlarında adli yıl açma ve giderek bunu ‘teamül’ noktasına taşıma fikrine ortak olmak istemiyoruz bu ortaklıkla, sadece Anayasa’nın 104. Maddesinin değil, daha birkaç ay evvel bizzat, Başkanlığınızca açıklanan Yargı Etiği ilkelerinin de çelişeceği kanısındayız.”

ANKARA BAROSU DA BOYKOTA KATILDI

Saray'daki adli yıl açılışını boykot eden barolar arasına Ankara Barosu da eklendi.

Yargıtay’ın davetini ‘üzüntüyle’ aldıkları vurgulayan Ankara Barosu, şu açıklamayı yaptı:

SESİ KISILMAYA ÇALIŞILAN SAVUNMA MAKAMININ BİZZAT KENDİSİDİR:

21’inci yüzyılda; modern, demokratik bir hukuk devletinde savunmanın ve savunmanın bağımsızlığının kutsallığı her türlü tartışmadan bağımsızdır. Bu bağımsızlık, insan onurundan ve bizzat hukuk idesinin kutsal varlığından doğmakta; geçici olan her türlü siyasal iradeden üstün niteliği üzerinde yükselmektedir. Kuşkusuz ki bu nitelik, modern yasaların hukuka uygun olarak kesintisiz uygulanması ile adaletin hiçbir ahval ve şerait altında birtakım kişi ya da kurumların vicdanına terk edilmemesini de kapsamaktadır. Geldiğimiz noktada, Türk Hukuk Sisteminin bu iki varlık sebebi de ortadan kaldırılmıştır. Bu söylemin delili ise normalleştirilmiş KHK hukuku zemininde kaosa evrilmiş bir sistem, bağımsızlığı kâğıt üzerinde dahi bırakılmayan YSK ve HSK gibi kurumlar, tutuklu avukatlar, liyakati senelerdir sistemli bir politikayla yerle bir edilmeye çalışılan hâkimlik ve savcılık mesleği ile sesi kısılmaya çalışılan savunma makamının bizzat kendisidir. Ancak belirtilmelidir ki; bu ülke üzerinde yaşayan, sesi kısılmaya çalışıldıkça direnen, yeni adli yılı saray çatıları altında değil modern ve laik Cumhuriyet’i borçlu olduğumuz Atamızın huzurunda karşılayacak olan avukatlar da vardır ve sonsuza kadar hep var olacaktır.

GÖREV OLARAK GÖRÜYORUZ:

Henri Lefebvre(1901-1991), mekânı kısaca toplumsal ilişkilerin yeniden üretildiği yer olarak tanımlar. Savunmanın yeni adli yılını tarafı kendinden menkul siyasal iktidara ait bir mekânda karşılaması ise siyasi tahakkümün bir saray çatısı altında bizzat hukukçular tarafından yeniden üretilmesidir. Bu sebeple; avukatların, hâkimlerin ve savcıların siyasal iktidara ait modası önceki yüzyılda geçmiş saray çatıları altında adli yılı karşıladığı, alkış tuttuğu ve edilecek bağımsızlık söylemlerinin bizzat bu alkışın tutulduğu mekânca çürütüleceği bir adlı yıl açılış töreninde bulunmamayı bir tercih değil, kutsal mesleğimizin ettiğimiz yeminle üzerimize yüklediği bir görev olarak görüyoruz.