Ahmed KAYMAK

Efendim bu kez meseleye bir de hasta açısından bakmak istedim.

Empati şart. 7/24 Hastahanelerin neden en çok acil servisleri çalışır ve yoğun haldedir?

El cevap; Acil servislerde muayene ücreti alınmaz. Yani beleş tir, yani hastahane ye her gittiğinizde sizden eczanede alınan (çalınan) hastahane ayakbastı ücreti kesilmez de onun için.
Hal böyle olunca acile gelen hasta, eline tahlil verilip laboratuvara ve röntgene gönderilir. Sonuç için saatlerce beklenir. Peki ne oldu acil ruhu?

Ne olacak mevta. Ruhuna el Fatiha.
Eğitimsiz ve sistemsiz bir eğitim sistemimiz, adil olmayan bir adalet sistemimiz ve sağlıksız bir sağlık sistemine sahip oluruz.

Hastahane kapısında azarlanan hastalar ve yakınları. Kendini bir üst sınıf gibi gören hastabakıcı hemşire ve sağlıkçılar. Acı içinde kıvranan hastanın (Ayağı kırık ve ters dönmüş sıra numarası almasını isteyen) karşısında saygısızca çayını höpürdeterek içen sözde okumuş güruh.

Fakülte hastahanelerinde döner sermaye biraz daha rahat ve rant dönsün diye, kullanılmış materyallerin tekrar diğer hastalarda kullanılması. Yeni doğmuş bebeklerin kuvöz de enfeksiyon kapması ki ben ve torunum canlı örneğiz. Bir kaza sonrası iki parmağımı enfeksiyon yüzünden kaybettim.

Tamam, sağlıkçıları dövelim demiyorum ama sizde bizi öldürmeyin yahu.

Eğer insanı sevmiyorsan, yaşlısı genci hangi ırktan hangi inanıştan olursa olsun, tahammül edemiyorsan. Kendini tüm insanlığa vakfedemiyorsan, inan yapmak zorunda değilsin. Okumuşsun zekisin git başka bir meslek yap değil mi? Yok efendim seviyorsan katlanmalısın. Bu meslek içinde bazıları inanın bazı şeyleri hakkediyorlar. İnsanların ellerine düştüğünü bildiği halde ses çıkarmadıkları için yapmadığını bırakmıyorlar.

Neyse bizde sağlık ölsün, pardon “sağlık olsun” deyip sineye çekiyoruz.
Neyse, bugün hastahanede (sağlıkçılar sayesinde) zor bir gün geçirdim. Sağlıcakla kalın efendim.

Not: Hiçbir zaman sağlıkçı arkadaşlar karşıtı yazı yazmamıştım ilk kez yazıyorum. Ama her meslekte böyle türler çıkıyor. Tüm doktor ve sağlıkçı arkadaşlarımdan özür dileyerek yazıyorum. Dilemediklerim zaten kendini biliyor.