Abdullah AYAN

Demirel parti içinden gelmekte olan derin dalgaya, bazı milletvekillerini partiden uzaklaştırarak karşılık verdi ama kavga durulacağına şiddetlendi.

256 Milletvekiline sahip Adalet Partisi grubu içinden 72 Milletvekili, Demirel ve mevcut yönetimi eleştiren ve gidişe dur denilmesini isteyen muhtıra verdi.

İş bununla da kalmadı...

11 Şubat 1970 günü oylanan bütçe tasarısına karşı Adalet Partisi içinden 41 Milletvekili muhalefetle birlikte "hayır" oyu verdi ve böylece bütçe red edilmiş, red edilen bütçe nedeniyle de hükümet güven oyu almamış sayıldı. %60' lık Milletvekili desteğine sahip 2.Demirel hükümeti düşmüş oldu.

Kendi hükümetlerinin bütçesine, bir başka ifadeyle Adalet Partisi iktidarının düşmesi anlamına "hayır" oyu kullanan muhaliflerin gerekçesi de tarihe geçecek önem ve anlamdadır...

AP' li muhalifler , bütçeye neden ret oyu verdiklerini; "partinin, Başbakandan daha güçlü olduğunu göstermek amacıyla" açıklayacaklardı.

 Demirel, ihmal ettiğini anladığı muhaliflere iktidar nimetlerini de bolca paylaştırıp, Meclis içindeki en büyük gruba sahip lider sıfatıyla 3. hükümetine o 41'lerin bir kısmının desteğini alarak güven oyu sağladı ama büyü bir kez bozulmuştu.

41'lerin içinden ikna! olmayan Sadettin Bilgiç, Faruk Sükan, Yüksel Menderes gibi önemli isimler partiden ihraç edilse de sular durulmadı.

Partiden kopan ve ihraç edilenlerin içinde yer aldığı muhalif hareket Ferruh Bozbeyli başkanlığında Aralık 1970'te Demokratik Partiyi kurdu.

Derken 12 Mart muhtırası, kurulan teknokrat/bürokrat hükümetleri...

Türkiye' nin çalkantılı yılları başlamıştı ama sancının büyüğü Demirel' li AP' ye düştü...

65 ve 69 seçimlerinin tartışılmaz büyük zaferlerini yaşayan parti 73 seçimlerinde Ecevit'in başına geçtiği CHP' nin de gerisine düşerek oylarının neredeyse yarısını kaybetti.

1965' te %53, 1969 seçimlerinde %46,5 oy alan Adalet Partisi 1973'te %29'a geriledi ve 149 Milletvekili ile yetinirken, "iki koyun güdemezler" denilen Demokratik Parti % 11 oyla 45 Milletvekili çıkardı o seçimde...

Asıl sürprizi ise yine Demirel' in siyasette asla görmek istemeyeceği Erbakan' ın Milli Selamet Partisi yapacak ve aldığı %11 oya karşın 49 Milletvekili çıkararak, %33'lük Ecevit'in CHP' siyle koalisyon hükümetine ortak olacaktı...

1970-80 arası on yıl...

12 Mart 70 muhtırasıyla başlayıp, 12 Eylül 80 darbesiyle sonlanan demokrasi maceramızın acılı yılları...

Sokakların kan gölüne döndüğü, ılımlı muhafazakar parti içi hizbe tahammül edemeyen Demirel' in yeniden iktidar olma adına Türkeş ve Erbakan ile kurduğu milliyetçi cepheler...

Cephelerin kutuplaştırdığı, kaldırımların, kahvelerin saflara göre ayrıştığı, kardeşin kardeşe düşman olduğu acımasız dönem...

AK Parti cephesindeki yandaş kalemlerden de olsa henüz aklını yitirmemiş Ahmet Taşgetiren, Demirel' in "siyasi hayatımdaki en büyük hatam, Demokratik Parti oluşumuna engel olmamamdı" nedametini hatırlatırken bir şeyler anlatmaya çalışıyor...

Çalışıyor da iktidar sarhoşluğunun keyfini çatıp, rantı üzerinde hülyalara dalanlar yakın tarihteki bu hayli çarpıcı örnekten gerekli dersleri çıkarır mı?

İktidar cephesinin kafa yorması gereken soru budur ama o soru kimlerin ilgisini çeker ki?

Kulak kabartılmayan sorunun cevabını verecek cesarete ne bugünkü iklim müsait, ne de duyan çıkar...