4 dakikayı 60 yıl geçe
25 yaşındaki bir genç, yanında iki üniversite arkadaşıyla birlikte koşu pistinde yerini almaya hazırlanıyordu. Arkadaşları ona tempo vereceklerdi koşarken.
Dalgın dalgın yürüdü. Aslında yüksek bir konsantrasyonla koşacağı mesafeyi, zihninde hızla son bir kez daha tasarlıyordu.
St. Mary’s hastanesinde Tıp fakültesi öğrencisi olan Roger Banister, 6 Mayıs 1954’te tarihte ilk kez, bir mili 4 dakikanın altında koşan insan olmak gibi bir hedef koymuştu kendisine*1.
Ne zaman bu fikrin beyninde sabit bir fikre dönüştüğünü hatırlamıyordu bile artık.
Daha önce Willy George, 1886’da 4 dakika ve 12,75 saniye ile kendisinden sonra 40 yıl boyunca kırılamayacak bir rekora imza atmıştı.
1923 yılında büyük Paovo Nurmi, bu 1609 metreyi 4 dakika 10 saniyede koşmayı başarmıştı.
Yirmi yıl sonra bir 1945 yazında tüm dünya alevler içinde yanarken İsveçli Gunder Haegg, Malmö’de kronometreleri 4 dakika 1,4 saniyede durdurmayı başararak bir rekor kırmıştı..
Bu sihirli bir sayıydı sanki.
Amerikalı Wes Santee, 4 dakika 02,3’le, Banister ile Avustralyalı John Landy ise 4 dakika 02,0’a kadar indirmişlerdi bu süreyi.
Ama spor otoriteleri, 1 milin 4 dakikanın altında koşulamayacağı konusunda neredeyse hemfikirdiler. 4 dakika ses duvarı gibi bir şeydi. Psikolojik bir sınırdı sanki.
Banister, bu rekoru kırma fikrine 1952 Helsinki Olimpiyatlarında kapılmıştı.
Savaş nedeniyle daha önceki olimpiyatlar ertelenmiş ve sporcular uzun süre bu yarışlara hazırlanmışlardı.
Nitekim bu olimpiyatlar birçok rekorun kırılmasına sahne olarak kendisinden çok söz ettirecekti*2.
Yazının devamını okumak için
